Korkunu yenmek istersen en iyi yöntem onunla yüzleşmen. Her zaman dediğim gibi benim en yetkili hocam ve öğretmenim olan koşu, bu sefer bambaşka tecrübe yaşatacaktı :)!
Ağustos 2015
Raidlight Aladağlar Sky Trail kayıtları açılır açılmaz hemen kaydoldum, bu yarışı hiç kaçırır mıydım :)? O kadar yüksek dağlarda ilk kez koşacaktım, dağcılık tecrübem de olmadığı için müthiş heyecanlıydım. Dağ koşularında irtifa ile ilgili pek sorun yaşamadım, en fazla yüksek nabızla koşmak zorunda kalıyordum ama açıkçası 3000 m üzeri irtifa beni gerçekten düşündürüyordu ayrıca dehşet biçimde yükseklik korkum vardı. Anlaşılan Cafer ve Yusuf’ la koşmam garantiliydi. Aslında irtifaya alışmak için erkenden gidip iki – üç günde rotayı yürümeyi çok istedim, psikolojik olarak benim için çok önemliydi. Ama işten ve aşırı yoğunluktan dolayı seyahatimiz ertelendi. Aslında Pazartesi günü erkenden uçacaktık ama başka bir seyahattan Pazar günü gece döndüğümüz için eve ulaşınca kendimi son damlasına kadar sıkışmış limon gibi hissettim ve yeni bir yolculuğa çıkmak üzere hiç enerjim yoktu ondan dolayı biletlerimizi ertesi güne erteledik. Salı günü sabahı maceramız başladı, zaten bagajımı yarı baygın halimle topladığım için birkaç parça eşyayı evde unutmuş oldum. Havalimanına giderken ben Alper’ e: “Batonlarımızı aldık mı?” diye sordum, cevabı : “Hayır!” olunca kendi kendime dedim: “3700 m’ ye kadar çıkacağın yarışa giderken batonları evde unutuyorsan, kafanı da bıraksaydın bari”. “Ne yaparız ne ederiz?” diye düşüne düşüne Demirkazık Köyü’ ne ulaştık.
Çok fazla vaktimiz olmadığı için aynı gün içinde parkurun bir kısmını koşma planlarımız vardı ama nerede :). Bütün gün dinlenip akşamüstü kısa bir yürüşe çıkıp erkenden yatıp ertesi gün parkura çıkacaktık.
Koşuya çıktığımızda parkuru tamamlama planlarımız varken koşarken çenemiz düştüğü için dönüş noktasını kaçırdık ve sağa gitmemiz gerekirken sola saptık, önümüzde kocaman bir tepe varken oraya çıkmak gerektiğini düşündük işaret eksikliği bizi hiç endişelendirmedi nedense, düşündük ki galiba burada henüz işaretleme yapılmadı. Hiç patika olamayan yerlerden yukarıya çıkarken çıkış o kadar zorluydu ki yarışta burada nasıl koşacağımızı akıl edemedik. Tepeye çıktıktan sonra nereye gideceğimizi bilemediğimiz ve hiç bir parkur izi göremediğimiz için nihayet jeton düştü, yanlış rotaya girdik. Çıkış zorlu derken bana da inişi sorun. Hani resimlerde var keçi küçücük taşlarda duruyor aşağıda da uçurum var, kendimi öyle hissettim, aşağıya in ve doğru rotayı bul derken çok zaman kaybettik, tüm parkuru koşmak yalan oldu ama en az Emler Zirvesi’ ni (3723 m) kesinlikle görmek gerektiğini biliyordum. Doğru yolu bulduğumuzda yükselmeye başladığımızda uzaktan Caner ve Aykut’ u gördük, aşağıya iniyorlardı. Selamlaşmadan sonra biz yukarıya onlar da aşağıya devam ettiler, o zaman onların yerinde olmayı çok istedim :). Çelikbuyduran’ a yaklaştığımızda hava baya bozdu ama biz yine de niyetliydik.
Yanımızdan birkaç arkadaş daha geçti biz de yola devam ettik. Zirveye sayılı metreler kala o kadar korktum ki ağlamaya başladım ve Alper’ e: “Ben burada nasıl yarışacağım?” diye ağlayarak söylenmeye başladım ve nihayet zirvedeydik. Zemine yapışıp kaldım ve birkaç fotoğraf çekmek için kendimi zorla ikna ettim.
Sonradan da inişe geçtik. O an Alper’ le konuşurken bu yarış için kesinlikle batonları bir yerden bulmamız gerektiğini düşündük (sağolsun Cenk Turan sipariş ettiğimiz batonları getirdi). Gayet hızlı bir şekilde aşağıya indiğimizde güneş yavaş yavaş batmaya başladı.
Sokullupınar kamp alanından geçtiğimizde yaklaşık 35 km koşmuş olduk ve çok yorgunduk. Mehmet Şenol Abi bizi oradan alıp evinde ağırladı ve arkadaşlarla beraber müthiş akşam yemeği yemek şansımız oldu, sonradan da dinlenmeye geçtik ve yarışa kadar ne kadar az olursa o kadar iyi olur prensibi uygulayarak kalan günleri geçirecektik.
İki gün dinlenerek geçti ve nihayet start günü geldi.
Kendimi müthiş heyecanlı hissediyordum yükseklik korkumdan dolayı ve yarış başladı. Sokullupınar kamp alanına kadar koşarak ilerlerken sonradan yükseliş başladı ve kendimi son derece yorgun hissettim. Çelikbuyduran’ a gelmeden önce etrafa bir baktım, manzara o kadar müthişti ki, altınlı – gümüşlü dağlar ve tepeleri, masmavi gökyüzü ile olağanüstü renk paleti oluşturuyordu, resmen nefesim kesildi, zaten dağın yüksekliğinden dolayı nefesim kesilmişti o ana kadar :)!
Emler Zirvesi’ ne çıkınca inişte rahatlayacağımı düşünmüştüm ama olmamıştı, tersine dehşet bir baş ağrısı eklendi. Ben de o andan sonra artık yarışamayacağımı anladım ve sadece müthiş ve dev dağların nefes kesen manzaralarının keyfini çıkarmaya karar verdim.
Olağanüstü yerleri gördük, safir ve zümrüt gölleri, altın ve gümüş tepeleri, hazine kutusu değerinde benzersiz dağlar.
Öylece manzaraların keyfini çıkararak ilerliyordum ta MTA Tepe’ yi görene kadar. Dik bir çıkış beni inanılmaz bir manzarayla ödüllendirdi, bu da bir avanstı galiba, şimdi çok teknik iniş başlayacaktı.Bu arada onu da söylemeden geçemem, yükseklik korkuma rağmen parkur boyunca bu korkuyu hiç hissetmedim, organizasyon ve gönülleri inanılmaz iş çıkardılar, ayrıca kritik yerlerde görevli kişiler olduğu için kendimi son derece güvende hissettim ve hiç korkmadım diyebilirim!
Yarışın kalan kısmında rüyada gibiydim, zihnimi bulutlar kaplamış gibiydi, yorgunluktan başka bir şey hissetmedim. Zaten hava da bulutlanmaya başladı. Rota boyunca ya Gökalp Saklı beni yakalıyordu ya da ben onu. Finişten önceki asfaltta kilometreler hiç bitmeyecek kadar uzun geldi, iyi ki Gökalp’ le beraber ilerliyorduk, yoldaşlık her zaman insanı motive eder. Hava o kadar ısındı ki finişe kadar sırf soğuk karpuzu hayal ediyordum! Gökalp ile beraber finişe ulaştığımda soğuk karpuz benim için en iyi ödül oldu!
08:14:53 zamanla yarışı bitirerek kadınlarda 3. oldum. Olağanüstü performansla 1. Banu, 2. Caterina oldular! Güçlü sporcularla yarışmak her zaman bir zevktir ve kesinlikle sporcunun performansını geliştiren bir şey!
Bu yarışı bir daha koşacak mıyım?
Kesinlikle ve kesinlikle EVET! Muhteşem ve zorlu parkur, olağanüstü manzaralar, harika ve kusursuz bir organizasyon ♥!
Yarış detayları için : Raidlight Aladağlar Sky Trail
Bu sene katılacak olan arkadaşlarıma bir tavsiyem var, eğer imkanlarınız varsa önceden mutlaka gidin ve rotayı yürüyün ya da koşun, kesinlikle çok faydasını göreceksiniz! 🙂
Elena Polyakova 